- Nieuws -
Waarom slaan wandelaars het Spaanse binnenland over? Als je na Barcelona op weg naar Valencia vanuit de trein of vanaf de autostrada naar rechts kijkt - het Catalaanse binnenland in - krijg je het gevoel dat achter die heuvels iets bijzonders begint...
Dat gevoel is terecht want dat binnenland van Spanje beloont je rijkelijk als je van de massa aan de kust afscheid neemt en de regio intrekt. Dan opent zich een wereld van ruige berglandschappen, diepe kloven, pareltjes van middeleeuwse dorpen en serene kloosters. Het is daar een smulpartij van jewelste voor de fijnproever.
Een landschap met zo’n rijk verleden kende natuurlijk in de afgelopen eeuwen een dicht netwerk van voetpaden, veeroutes en caminos reales. Veel van die paden zijn de afgelopen decennia gerestaureerd en in ere hersteld. Zo zijn er nu op verschillende plekken fantastische trektochten te maken, heerlijke ontdekkingsreizen in de voetsporen van El Cid, don Quichot en eigenlijk van jezelf …
Eén ontdekkingsreis begint in de Matarraña, een zacht glooiende streek vol olijfbomen en wijngaarden door Spanjaarden ook wel het Spaanse Toscane genoemd. De vele rijen cipressen en vestingdorpen als massieve steenklompjes op de heuveltoppen doen inderdaad Toscaans aan.
Voeg daar een heerlijke regionale Spaanse keuken aan toe en bestel er een locale topwijn bij en je bent een unieke ervaring rijker. Dit is een perfecte wandelreis voor wie fraaie natuur en boeiende cultuur wil combineren en die wil logeren in bijzondere accommodaties. Wat dacht je van slapen in een omgebouwd spoorwegstation, een klooster en een papierfabriek. Zo Spaans als Spaans maar kan zijn.
Dan is er Maestrazgo, op de grens van Catalonië en Aragon... een doolhof van ruige ravijnen, hoge steilwanden, diep uitgesleten canyons. Niemand vindt je in de Maestrazgo. Dit doolhof van ruige ravijnen en hoge steilwanden is een paradijs om te wandelen. Bijna alle dorpen liggen ongenaakbaar op de steilste kalkplateaus. Geen wonder dat de streek jarenlang de schuilplaats van El Cid, de Robin Hood van Spanje was. Kloof in, kloof uit, plateau op, plateau af, het is fijn dat de paden er goed zijn gemarkeerd. Gelukkig eindigt bijna elke wandeling op een dorpspleintje waar El Cid net vertrokken lijkt te zijn, tijd voor tapas en een glas uitstekende wijn.
Nog zo’n onbekende wandelbestemming is ‘Puertos de Beceite’, helemaal in het zuidoosten toont Aragon zich zoals we het uit de geschiedenisboekjes kennen: kaal, droog, woest, kluizenaars en kloosterlingen, het land van Don Quichot. Het ene moment loop je achter een grote schapenkudde op een dor kalkplateau, het volgende moment daal je een diepe kloof in, tussen door erosie afgeplatte rotsen, watervallen, en bijna tropisch dichte begroeiing. Dit Aragon is nog nauwelijks bekend, een prachtig voorbeeld van een zorgvuldig bewaard wandelgeheim in Spanje.
Meer informatie vind je op de website van STAP Reizen
